De Z van Zeewijf
Het verhaal en lied van de Zeemeermin
Maar ook in Edam heeft een Afrodite = Venus = zeemeermin gewoond. Ze heette Minne en werd bekend als het Zeewijf. Zij kwam uit de Zuiderzee. Toen in 1403 een dijk doorbrak spoelde ze met het water de Purmer binnen. Vissers hadden haar gezien: een vrouw overdekt met wier en groene slierten. Ze probeerden haar te vangen, maar zij was hun telkens te slim af. Uiteindelijk wisten twee melkmeisjes haar vertrouwen te winnen en haar naar Edam te brengen. Ze stopten het Zeewijf in een tobbe en boenden slijm,slierten andere zilte viezigheid van haar af. Ze kleedden haar aan,leerden haar eten, drinken en spinnen. Later ging ze zelfs vroom naar de kerk en werd na haar dood netjes in gewijde aarde begraven.Dat is de kern van het verhaal zoals het in 1470 werd opgetekend door een monnik, Joannes Gerbrandis van Leyden, prior van het Karmelieter klooster in Haarlem.Hij beweerde dat hij iemand had gesproken die het Zeewijf in levende lijve had gezien.In zijn verhaal is er nog geen sprake van dat het Zeewijf een vissenstaart had zoals het een echte meermin betaamt.
Dit schilderij “De reiniging van het zeewijf” is geschilderd door Bert Knispel. Olieverf op Paneel. Het schilderij heeft de sfeer van een schilderij uit de gouden eeuw omdat de legende van het zeewijf toen op zijn hoogtepunt was.
© copyright bert knispel
Tekst: Mèna Molenaar